Z KART HISTORII SZKOŁY PODSTAWOWEJ W PANIEWIE

ŹRÓDŁO: KRONIKA SZKOŁY

            Historia szkoły Podstawowej w Paniewie sięga lat przedwojennych. Jak wynika z zapisów w kroniki szkolnej 1 września 1922 roku w domu Ignacego Klofty została otwarta Publiczna szkoła Powszechna Paniewie. Pierwszą nauczycielką była Anna Wańkowska. Po trzech latach szkołę przeniesiono do Paniewka, nauczycielem był Eugeniusz Stankiewicz. Kronikarz nie podaje żadnych informacji o liczbie uczniów szkoły w tym czasie. W 1928 roku nowa szkoła w Paniewie, wybudowana w/g projektu inżyniera Osterlofa, rozpoczęła swoją działalność.

            Działkę pod budowę szkoły nieodpłatnie przekazał rolnik z Paniewa Jan Pogodziński, a środki na jej budowę przeznaczyły władze powiatu i gminy. Kierownikiem nowo wybudowanej szkoły został Eugeniusz Stankiewicz. Następnymi przedwojennymi kierownikami byli: Adam Domański, Jan Grabowski, Antoni Nawrocki.

            Losy szkoły przerwały działania wojenne, które spowodowały zaniechanie edukacji dzieci i młodzieży. W czasie wojny szkoła przez rok stała pusta.  W 1940 roku zorganizowano w niej jednoklasową szkołę niemiecką.

            Po sześcioletniej przerwie w 1945 roku reaktywowano działalność szkoły . Pierwsza zajęcia edukacyjne rozpoczęły się 15 czerwca i trwały do końca lipca. W czasie wakacji przeprowadzono niezbędny remont szkoły. 3 września 1945 roku szkoła rozpoczęła działalność pod kierownictwem Marii Bielajew.

            W powojennej szkole nauczyciele i uczniowie borykali się z wieloma trudnościami. Brakowało podstawowego sprzętu szkolnego, nie było pomocy dydaktycznych. Klasy były przepełnione, w szkole się uczyło około 200 uczniów w wieku od 7 do 18 lat. Pomimo trudności uczniowie szkoły już w 1947 roku pojechali na wycieczkę do Gdyni. W tym samym roku Komitet Rodzicielski wyposażył szkołę w radio.

            Od 1951 roku do 1954 roku kierownikiem szkoły był Henryk Chrupczak, który zatroszczył się, aby uczniowie jego szkoły zobaczyli inny świat na dużym ekranie. W 1952 roku po raz pierwszy dotarło do szkoły kino objazdowe.

            W latach 1954-1964 kierownikiem szkoły była Maria Zakrzewska. Za jej kadencji nadal prężnie działał Komitet Rodzicielski, który obdarował szkołę telewizorem, co w ówczesnych czasach było rzadkością. Przed telewizorem spotykali się nie tylko uczniowie, ale także społeczność Paniewa.

            Od 1964 roku kierownikiem szkoły był Adam Czapowski. W 1966 roku rozpoczęto rozbudowę szkoły, której inicjatorem był Komitet Rodzicielski. Szkoła powiększyła sie o 4 sale lekcyjne, bibliotekę i duży korytarz.  W 1968 roku w nowo wybudowanych salach uczniowie rozpoczęli naukę. W tym okresie pod kierunkiem Stanisława Sochaczewskiego działał zespół muzyczny. Szkoła zakupiła 8 mandolin, 5 gitar, 4 akordeony. Zespół uświetniał nie tylko uroczystości szkolne, ale również gminne i powiatowe. Odnosił sukcesy i przetrwał wiele lat.

            W latach 1973-1991 dyrektorem szkoły był Czesław Rogowski. W tym czasie bardzo dobrze układała się współpraca szkoły z Komitetem Rodzicielskim i środowiskiem. Wspólnymi siłami w szkole przeprowadzono generalne remonty, wymieniono dach i ogrodzenie obejścia szkoły.

            Od września 1991 r. w wyniku konkursu dyrektorem szkoły została Gabriela Kaczmarek, która pełniła tę funkcję do 2013 r. W czasie jej kadencji w szkole zaszło wiele zmian, które były możliwe dzięki pomocy ze strony Rady Gminy i Rady Rodziców. W budynku szkolnym wymieniono okna, podłogi, drzwi, rynny, instalację elektryczną o odgromową, położono nową elewację zewnętrzną. Połączono korytarzem dwa budynki, założono centralne ogrzewanie, wyposażono szkołę w sanitariaty, wyłożono klatkę schodową płytkami. Szkoła pozyskała także nowe pełnowymiarowe boisko. Powstała pracownia informatyczna, którą wyposażono z funduszy szkolnych, Rady Rodziców i sponsorów.

            Od września 2013 r. funkcję dyrektora szkoły objęła Barbara Wieser.

            Duży wpływ na działalność szkoły i uzyskiwane wyniki nauczania oraz egzaminów zewnętrznych ma zaangażowanie i wykształcenie rady pedagogicznej. W ciągu ostatnich lat cała kadra nauczycielska podniosła swoje kwalifikacje. Wówczas pracowało w szkole 8 nauczycielek z wykształceniem wyższym magisterskim, a ponadto trzy ukończyły studia podyplomowe.

            Najważniejszym wydarzeniem w życiu szkoły było nadanie jej imienia i sztandaru. Dobre tradycje współpracy Rady Rodziców i Straży Pożarnej w Paniewie ze szkołą tym razem także przyniosły wymierne efekty. Duże zaangażowanie, współpraca i troska o dobro dzieci pozwoliły nam przeżyć wspaniałe chwile. Uroczystość odbyła się 31 maja 1998 r. Szkoła nosi imię Franciszka Becińskiego. Od tego pamiętnego dnia 31 maja obchodzimy święto szkoły. Współpracujemy z instytucjami oświatowymi, które noszą imię naszego patrona. Uczniowie naszej szkoły biorą udział w konkursach promujących dorobek literacki Franciszka Becińskiego.

            W 1999 r. doszła do nas grupa uczniów z naszego obwodu, która uczęszczała do szkoły w Powałkowicach do momentu jej likwidacji. Uczniowie spotkali sie z serdecznym przyjęciem ze strony kolegów i nauczycieli. Szybko nastąpił proces integracji.

            Ważnym dniem w historii szkoły był 16 września 2001 r. Po raz pierwszy szkoła przyjmowała Jego Eminencję  Księdza Biskupa Stanisława Gębickiego. Młodzież szkolna przywitała dostojnego gościa kwiatami i występem artystycznym. Odbyło się także spotkanie księdza biskupa z radą pedagogiczną.

            Szkoła organizuje wiele uroczystości i imprez, w których uczestniczą rodzice, dziadkowie, strażacy, członkowie kół gospodyń. Tradycją szkoły stały się już choinki noworoczne, a Rada Rodziców oferuje dzieciom prezenty gwiazdkowe. Co roku uroczyście obchodzimy Ślubowanie Klasy I, Dzień Edukacji Narodowej, Dzień Rodziny, Dzień Strażaka, Dzień Dziecka. Organizujemy także apele okolicznościowe, spotkania z ciekawymi ludźmi, wyjazdy do kina, teatru, wycieczki.

            Szkoła istnieje już 87 lat. Na jej pozycję w społeczeństwie złożyła się praca i zaangażowanie kilku pokoleń nauczycieli i rodziców.

Opracowały: E. Lewandowska i G. Kaczmarek

Źródło: Kronika Szkolna, wywiady